this is not a status update

Το blog πάει διακοπές κι ο ιδιοκτήτης του ταξίδια. Μέχρι να επιστρέψω, θα με βρίσκεις εδώ

choices

Single
Taken
I don't give a fuck
In love with my damn self √

βόλτα

Η ώρα είναι γύρω στις μία μετά τα μεσάνυχτα. Είμαι σ'ένα loft κάπου στο Soho. Ξαπλωμένος με το φως σβηστό και τα μάτια ανοιχτά κοιτάζω το ταβάνι και φαντάζομαι αστέρια. Αστέρια που δεν θα δω ποτέ. Σκέφτομαι οτι θέλω να βγω έξω. Ντύνομαι και σχεδόν αθόρυβα κλείνω την βαριά πόρτα πίσω μου. Η Mercer street είναι άδεια αυτή την ώρα. Κατευθύνομαι ανατολικά στην Prince str να βγω στην Broadway όσο πιο μακριά γίνεται από το West Village. Πόσος καιρός πέρασε από τότε που ήμουν εδώ; Σχεδόν τρία χρόνια. Θυμάσαι εκείνο το πάρτυ; Την ώρα που οι άλλοι χόρευαν βγήκαμε έξω. Στο δρόμο. Κοντοσταθήκαμε λίγο. Μου χαμογέλασες. Και με ρώτησες κάτι. Και μετά; Μετά χαθήκαμε. Άραγε θέλεις να μάθεις τι έγινε; Θα άλλαζε κάτι;...Περνάω την Broadway και αποφασίζω να πάω downtown προς Tribeca. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Αυτός ο πονοκέφαλος που κρατάει μέρες... Τι κάνω εδω; Κρύβομαι από τον εαυτό μου,από όλους, φεύγω, ξεφεύγω,γυρίζω κι όλα είναι ίδια, η βία είναι στο μυαλό μου αλλά και το σώμα πονάει.Περπατάω στην Bowery μέχρι την Chinatown. Σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο στο Λονδίνο. Ξέρω ότι το περιμένεις αυτό το τηλέφωνο. Ίσως όχι απόψε. Κάποια στιγμή περιμένεις την έκρηξη. Διαισθάνομαι την ανησυχία σου και καμμιά φορά βλέπω το φόβο στο βλέμμα σου. Αλλά δεν θα το κάνω. Δεν θέλω να ξυπνήσει το μωρό. Όταν σε σκέφτομαι είμαι πάντα θυμωμένος. Φυσικά δε μ'εχεις δει ποτέ έτσι. Έχεις αυτή την απίστευτη επιρροή πάνω μου και το ξέρεις. Και τελικά αυτό που μας ενώνει είναι η ματαιότητα αυτής της άλυτης διαμάχης μεταξύ μας. Και η γνώση οτι δεν θα γαμηθούμε ποτέ ξανά...Δεν ξέρω πόση ώρα περπατάω. Διασχίζω την Financial District πλησιάζοντας το Battery Park...Ίσως να πάρω Αθήνα. Αλλά τι να πω; Κάποτε με ρώτησες τι μπορείς να μου δώσεις. Ένα υποκοριστικό και μια αντωνυμία. Αυτό μόνο. Αλλά δεν θα πάρω τελικά. Έτσι κι αλλιώς δε νομίζω να σε ξαναδώ. Δεν στο είπα αλλά μάλλον το κατάλαβες. Σου έλεγα έλα και συνέχεια το ανέβαλλες. Και δεν έχεις πει ποτέ οτι με πεθύμησες. Δεν πειράζει. Χωρίς πίκρα. Μόνο ευγνωμοσύνη και τρυφερότητα. Θα μείνω μακριά λοιπόν. Και δεν χρειάζεται να εξηγήσεις σε κανένα ποιός είμαι... Φτάνω στο λιμάνι. Ακουμπάω στα κάγκελα και βλέπω το νερό και τα φώτα απέναντι στο Staten Island μοιάζουν να κόβουν το μαύρο στη μέση. Εκεί που τελειώνει ο ωκεανός κι αρχίζει ο ουρανός. Και αυτή τη στιγμή και μόνο για μια στιγμή είμαι ευτυχισμένος, σκέφτομαι πως όσο δύσκολα είναι όλα, τόσο εύκολα θέλω να τα κάνω,τόσο απλά, για σένα που σ'αγαπάω, δεν έχεις παρά να μου το πεις, δεν χρειάζομαι κάτι, δεν ζητάω κάτι, πότε θα το καταλάβεις, είναι δύναμη αυτό, δεν σκέφτομαι το μέλλον, δε με νοιάζει τίποτα, είμαι ήρεμος, είμαι ελεύθερος.

NYC 1/15/11

Την ιδεα γι'αυτη τη βολτα τη χρωσταω στον M.Cunningham

Sometimes we get too possessive with something or someone we don't even own.
It's a side effect of loving too much and receiving too little.

If everything happens for a reason then I don't need one for what I'm doing right now. . .

και πιωμένος σ'αγαπάω

τιτιβίσματα

"You only love me because I'm handsome, smart, funny and interesting"

γι' αυτο η ελλαδα δεν παει μπροστα. Γιατι ο ελληνας δεν ξερει να ανεβασει μια τσοντα στο ιντερνετ

-Προχθές πίναμε ποτό απέναντι αλλά ντρεπόμουν να σου μιλήσω
-Kαλα εκανες

Αχ! ένα συννεφάκι πάνω από το κεφάλι του @sakisrouvas. Κάτι σκέφτεται θαρρώ..

-"Να σου κάνω μια ερώτηση?"
-"Αν απαντώ σε ερωτήσεις αγνώστων που μου απευθύνουν το λόγο στον ενικό? Όχι, ποτέ"

I think I've fallen in love with one of the characters in the book

"Εννοείται ότι κάνω πλάκα". Ότι έχει προηγηθεί είναι ότι πιο ειλικρινές έχεις ακούσει.

Θέλω το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι σε επίπεδο μεταβολισμού - εγώ να τρώω τα σύμπαντα και να μένω αδύνατος, και το πορτρέτο να γίνεται βουνό.

ζητείται χοτ γκομενάκι για να παίξει το ρόλο της μόνιμης σχέσης μου σε βάλεΝτίνο πάρτυ. Μισθός, ασφάλιση, προοπτικές εξέλιξης.

Στα φυτά αγαπώ τα φύλλα τους. Τα άνθη είναι σαν τις πουτάνες, πολύχρωμα, έξαλλα! τα φύλλα είναι λόου προφάιλ. Γαμιέστε τριαντάφυλλα!!!!

And only I am left alone, on stage to end the play

Για να ξεχωρίσεις τους αληθινούς ανθρώπους από τα replicants, πρέπει να πέσουν κεφάλια.
Πονάει λίγο αλλά φτάνεις πάντα στο σωστό αποτέλεσμα.

υ.γ.το ποστ είναι εμπνευσμένο από τον παρακάτω διάλογο
-είναι όλα καλά;
-ναι.υπάρχει μια εκκρεμότητα η οποία με εκνευρίζει αλλά έχω τρόπο να τη λύσω, είναι κάπως δραστικός βέβαια αλλά θα έχει αποτέλεσμα.

Subliminal hint

-What's this?
-Love!
-And where can I download one of those from?

η θέση αυτή είναι ελεύθερη

από αγάπη μπορεί και να πεθάνεις, από έρωτα μπορεί και να σκοτώσεις,
άρα η λύση* είναι sex like there's no tomorrow or... yesterday for that matter.
Happy New Fucking Year!

*και cost-effective μέσα στο πνεύμα της οικονομικής κρίσης.

μάθημα ιστορίας δύο χιλιάδες δέκα

οι άνθρωποι που ξέρω πολύ καλά είναι όλο και πιο δύσκολο να με εκπλήξουν. πράγμα που κάνει πιο εύκολη την απόφαση ποιούς να κρατήσω στη ζωή μου.

το να είσαι ευτυχισμένος ειναι δύσκολη απόφαση, αλλά είναι πάντα σωστή.

κάθε συναισθηματικό πρόβλημα έχει γεωγραφική λύση.

μερικοί άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας μόνο και μόνο για να μας οδηγήσουν σε κάποιους άλλους. αλλά το καταλαβαίνεις μόνο αφού έχουν φύγει.

στα γενέθλιά μου πήρα το καλύτερο και το χειρότερο δώρο από τον ίδιο άνθρωπο.

έχω addiction με το φαγητό, το shopping και το sex κι όποιος με ρωτήσει γι'αυτά λέω πάντα ψέμματα.

δεν υπάρχει αθώο ψέμμα. στο τέλος πάντα κάποιος θα πληγωθεί.

μερικές φορές το σύμπαν σου δίνει αυτό που χρειάζεσαι όταν το χρειάζεσαι. πρέπει όμως να μάθεις να το αναγνωρίζεις.

δέχεσαι την αγάπη που νομίζεις οτι σου αξίζει.

μερικές φορές ένας άνθρωπος που δεν ξέρεις καθόλου, σου θυμίζει αυτό που πραγματικά είσαι.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν καλές προθέσεις. Είναι όμως πολύ εγωιστές ή φοβισμένοι για να τις πραγματοποιήσουν.
Myself included.

Το καλύτερο δώρο που μπορείς να δώσεις είναι προοπτική.

Η ενοχή είναι πολύ ακριβό συναίσθημα.

Το να αφήνεις πίσω πράγματα που αγαπάς είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Το ίδιο ισχύει και για ανθρώπους που αγαπάς αλλά εξίσου δύσκολο είναι ν'αφήνεις πίσω το θυμό και τη μνησικακία (δεν είμαι σίγουρος γι'αυτή τη λέξη αλλά έτσι μετέφρασε το Google translator το resentment)

Never try to bullshit a bullshitter

Ο δικηγόρος μου μού είπε οτι πρέπει ν'αρχίσω να πιστεύω οτι όλοι θέλουν κάτι από μένα. Έκανε λάθος. Το πρόβλημα είναι οτι συνεχίζω να έχω σχέσεις με ανθρώπους που θέλουν πράγματα που δεν θέλω ή δεν μπορώ να δώσω.

Έχασα πολύ χρόνο να σκέφτομαι ανθρώπους που με ήθελαν όταν δεν μπορούσαν πια να με έχουν.

Η εκδίκηση είναι ομολογία πόνου.

Πρέπει να το πάρω απόφαση. Οι άνθρωποι που αγαπώ πολύ ποτέ δεν θα κάνουν κάτι για να μ'ευχαριστήσουν αν είναι να ξεβολευτούν.

Ο τρόπος που γράφω είναι τόσο κόντρα σ'αυτό που είμαι που μπερδεύομαι ακόμα κι εγώ.

κι επειδή τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ισχύει στο μέλλον...

Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος

Christmas Cards

b|a|s|n\i/a


Μπάτλερ


provato


fevis


Ηφαιστίωνας


Glayki


ps


donnabella


ο μικρός ναυτίλος


wrong man


gg


+ takis x,φλεγόμενος, zero point, epi-lexei, akanonisti, άσωτος γιος, scatterbrain, nerstes, eleni, tsompanakos, vam33, ouraniskos, oza rouge, apos, mahler, tigerlilious, αβάδιστη, despinarion, alex from planet Mab, ζοζεφίνα, litanie des saints, ρίκη ματαλλιωτάκη, dixina, roadartist, ο ψεύτικος πέτρος, chris, appelsinpiken, kounelos, marvin, ανώνυμοι

Happy Christmas your ass!

p.s. just because it's christmas (and at christmas you tell the truth)

this boy's too young to be singing the blues...

If you can't love yourself, 
how the hell are you going to love someone else?

p.s. to those who understand no explanation is necessary, to those who don't none is possible

ο κουτσός βασιλιάς

It's my party and I'll cry if I want to
You would cry too if it happened to you



Μερικά παραμύθια δεν έχουν καλό τέλος...

Τον αγαπάς, έτσι δεν είναι;


Μια απλή ερώτηση.
Δεν αναφέρθηκε κανένα όνομα.
Κι όμως η εικόνα του ήρθε στο μυαλό σου.

10+3

La grande dame Fevis μου είπε να παίξω σ'ενα παιχνίδι και να γράψω 10 αγάπες και 3 στιγμές. Εμένα μ'αρέσουν όλα τα wicked and twisted (mind and sex) games αλλά αυτό με προβλημάτισε. Γιατί σκέφτηκα να γράψω τα 10 άτομα που αγαπάω αλλά τελικά δεν είναι 10 είναι 5 και η σχέση με καθένα απ'αυτά εξαιρετικά περίπλοκη, μετά σκέφτηκα λίστες με πράγματα που αγαπάω από βιβλία, μουσικές και φαγητά μέχρι designers και porn stars αλλά αυτά δεν είναι true love και τελικά κατέληξα να σκέφτομαι τι αγαπάω να μου συμβαίνει (να με παίρνουν αγκαλιά και να με φιλάνε χωρίς λόγο, να μου κάνουν δώρο αυτό που πραγματικά θέλω, να μην τρομάζουν όταν κάνω επιθέσεις, να ξεπερνάνε τον εαυτό τους για χάρη μου). Και κάπου εκεί διαπίστωσα ότι η καψούρα της ζωης μου είμαι εγώ(αλλά αυτό το είχες ήδη καταλάβει). Όσο για τις προσωπικές στιγμές που θυμάμαι είναι συνδεδεμένες με πόνο(σωματικό ή ψυχικό), με σεξ ή με βόλτες,ταξίδια,συναντήσεις και events. Αλλά δεν έχει σημασία να τα διηγηθώ, θα έπρεπε να ησουν εκεί για να καταλάβεις. 
Συμπέρασμα: If you want to live my life, pay my bills.

GAME OVER.

και τώρα να συνεχισουν το παιχνίδι, η Γλαυκη (αλλα στο dolce vita), o b|a|s|n\i/a (αλλά χωρίς φωτογραφίες από την αυλή και το μόμπυ) και η GG (που πάει να το αποφύγει αλλά επιμένω)

so, what else?

(το post ειναι για την Uffie, τα υπόλοιπα είναι πρόφαση)
ξαναδιάβασα οτι έχω γράψει και αν δε μου προκαλεί γέλιο, με θυμώνει (it's just crap) οπότε time for a change
τα google stats δείχνουν οτι τα traffic sources μου είναι: θερμίδες biscolatto και video fuck με τις φίλες της γυναίκας μου. στο σωστό μέρος ψάχνουν.
to ipad or not to ipad?
(κι έχει δίκιο η GG όλοι παιρνουν blackberry για τα πλήκτρα εγώ γιατί πήρα αυτό με το touch screen;)
πρέπει να μάθω να μην παίζω με τις λέξεις, πληγώνω ανθρώπους χωρίς λόγο (καλά μερικές φορές υπάρχει λόγος).
Θελω μια dark grey haut à courroies 50cm
ας μαζέψουν μερικοί το virtual trash απο τον κυβερνοχώρο. δεν χρειάζεται να ξέρω και την παραμικρή σκέψη που περνάει απο το μυαλό τους. μην παίρνεις παράδειγμα από το Σεφέρη που έγραφε ημερολόγιο απο τα 3 του ή κάτι τέτοιο
(και ακόμα κι αυτό είναι αδιάφορο)
χρειάζομαι μια σχέση αγάπης κι εξάρτησης.
μήπως να πάρω σκύλο;

NATALIE PORTMAN & RASHIDA JONES Speak Out from Natalie Portman
Μάθημα ζωής: σε άρθρο στο Vanity Fair για το Βατοπαίδι ρωτάει ο δημοσιογράφος τον πατέρα Αρσένιο πως κατάφεραν οι μοναχοί να γίνουν case study στο Harvard Business School.και αυτός απαντά: ο έξυπνος δέχεται, ο ηλίθιος επιμένει
είσαι fearless όταν φοράς τέτοια παπούτσια; or crazy?

(από την προσωπική συλλογή της Τ)
_____________________________

ο καλύτερός μου φίλος μου φτιάχνει το κέφι γράφοντας ποστ που δεν θα δημοσιευθούν ποτέ σατιρίζοντας άλλους bloggers με φράσεις όπως "...έξω τα γαμημένα κουνούπια κυνηγούν το ένα το άλλο και το φεγγάρι λάμπει γιατί είμαι στην Αθήνα..." (σατίρισε και το δικό μου σε βαθμό γελοιοποίησης αλλά είμαι αρκετά ψώνιο ώστε να μην το βάλω)
στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν ο Pablo Picasso (fb test)
τελικά η Britney έχει γράψει αληθινή ποίηση:
I think I did it again.I made you believe
We're more than just friends...Oops! 
... I did it again.
I played with your heart.
Got lost in the game.
Oh, baby; baby.
Oops!
... You think I'm in love.
That I'm sent from above...
I'm not that innocent.
αν η Σίσσυ Πουστοδούλου του Γιάννη Ξανθούλη είχε blog θα ήταν η Tavi Gevinson
οι εξουσιαστικές σχέσεις που δεν έχουν ξεπεράσει το πρωκτικό στάδιο είναι πάντα πρόβλημα (είτε με τη μάνα σου είτε με την κυβέρνηση).
και κλείνω πάλι με Uffie και Pharell

αυτό που αντέχει

Πίσω από οτιδήποτε γράφεις ή δημιουργείς υπάρχει κάτι που έχει χαθεί. Και η κρυμμένη επιθυμία να βρεις αυτό που χάθηκε. Να το ξανασυναντήσεις. Αυτό που λείπει είναι αυτό που μας κάνει να μιλάμε,να γράφουμε και να ζούμε. Το blog αυτό καθορίζεται απο το λόγο ύπαρξης του, από το χώρο της πραγματικότητας τον οποίο πρέπει και θέλει να ανακαλύψει. Κάνει συνένοχο τον αναγνώστη, θέτοντας ερωτήσεις αλλά τελικά επαναλαμβάνεται γιατί ο συγγραφέας του ξέρει την αλήθεια. Ξέρει τι έχασε και πότε κι ελπίζει να το ξαναβρεί. Κι ο τρόπος να το ξαναβρεί είναι εκεί έξω. Στην αληθινή ζωή. Γι'αυτό ξεκινάει ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι ανακαλύψεων και συναντήσεων. Ένα ταξίδι για να επουλώσει μια πληγή χωρίς ίχνος. Κάνοντας σ'αυτούς που συναντά την ίδια ερώτηση.
"Άραγε πρέπει πάντα να κρύβουμε αυτό που αισθανόμαστε για να κρατήσουμε αυτό που αγαπάμε;"
Κι όταν πάρει την απάντηση θα επιστρέψει...

Κάπου εδώ τελειώνει ένας κύκλος του blog. Ραντεβού το Σεπτέμβρη;

λεπτομέρειες

ο τρόπος που με κοιτάζεις μισοκλείνοντας τα μάτια/όπως μυρίζει το δέρμα σου/ο τρόπος που απαντάς στο τηλέφωνο/που με χτύπησες στο πρόσωπο μέσα στο αυτοκίνητο/επειδή ντρέπεσαι που κλαις/το γέλιο σου/ο τρόπος που ανάβεις τσιγάρο/το λίγο κουρασμένο βλέμμα σου/που ξέρω ότι σκέφτεσαι πράγματα για μας που δεν θα μου πεις ποτέ/κι είναι κρίμα γιατί θέλω να τ'ακούσω/που δεν θα πάρω ποτέ αυτό που θέλεις να μου δώσεις, αλλά θέλω αυτό που δεν μπορείς/που έχεις καταλάβει οτι μπορείς να μου πεις τα πάντα αλλά εγώ δεν θα κάνω ποτέ το ίδιο κι όμως είναι εντάξει αυτό/γιατί καταφέρνεις να με ξαφνιάζεις/οι μουσικές που ακούς/ο σκύλος σου/που έχω δοκιμάσει τις αντοχές σου/γιατί είπες την ώρα που τρώγαμε ότι αν με πλησιάσεις κι άλλο θα φύγω κι εκεινη τη στιγμή σκέφτηκα οτι με ξέρεις καλά/αλλά θα μείνω/που ξέρω οτι χαίρεσαι κρυφά για τα επαγγελματικά μου/επειδή σου ζήτησα να έρθω σπίτι σου ενώ ξέρω ότι δεν ήθελες/που ήθελες φωτογραφίες μου/που ξέρω τις συνήθειες σου/για τα τρία πράγματα που μου είπες το τελευταίο βράδυ που περάσαμε μαζί/γιατί με περίμενες

άνοιξη

Ίσως έτσι γίνεται από δω και μπρος. 
Όλο θαύματα και θα πραγματοποιούνται οι επιθυμίες.

Μόνο πες τι θέλεις

ακροβάτης κι ισορροπιστής

να μην υποκύπτεις στο καθησυχασμό του ανούσιου και του μέτριου 
και να μην τροφοδοτείς την έλξη των άκρων και του σκοταδιού

που να σου εξηγώ...

ξέρεις τι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις;
ένα παιχνίδι ανάμεσα στην ασφάλεια και στον κίνδυνο.

Για όλα υπάρχει μια απάντηση

Τι θέλεις να ρωτήσεις;

coffee, drinks and cigarettes

oreo cookie και εμφιαλωμένο νερό.
άλλαξες λίγο νομίζω. πιο θυμωμένος μου φάνηκες. αλλά πιο κοντά μου σε ένιωθα. μίλησες για πολλά. πρώτη φορά. και μου έφερες μουσική και λόγια.και περπατήσαμε πολύ. μου αρέσει να σε πειράζω, στο είπα;
mojitos and vodka.
διαμάντια και μπλουζ. και μουσική. και comfort food. βαριέμαι λίγο. τα πιο sexy χείλη με ροζ gloss σκορπίζουν καπνό Καρέλια. παίρνω ένα email που δεν το περίμενα.είμαι θυμωμένος και μπερδεμένος. ξαφνικά όλα αλλάζουν.
coffee.
μιλάς συνέχεια. κουνάς τα χέρια σου. εξηγείς. τα μάτια σου λάμπουν. σκέφτομαι ότι δεν σου ταιριάζει η ζωή που κάνεις. είσαι φτιαγμένη για άλλα. όπως λέει κι ο Καβάφης "και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις"
biscolatto.
με κοιτάς εξεταστικά. νομίζω οτι θα με μαλώσεις. με αγγίζεις στο πρόσωπο. με ξαφνιάζεις.
fredoccino και μετα mojito.
τυχαίες συναντήσεις. μια συζήτηση που έμεινε ατέλειωτη. μιλάμε για επαγγελματικά, βαρετά αλλά καταλαβαίνω οτι υπάρχει κάτι που δεν λέμε. δεν ξερω γιατί αλλά τον Τ. τον ενοχλεί η παρουσία μου. ο Γ. με ξαφνιάζει όταν την ώρα που φεύγω με αγκαλιάζει. τι υπέροχο πλάσμα. τόσο θετική παρουσία.
wine and cigars.
θέατρο και γαστρονομία. a puppetmaster. bromance and man crushes. συζητήσεις με κώδικες. δίπλα μου ένας άντρας που θα μπορούσε να είναι φίλος μου. και είναι περίεργο γιατί αυτό μου συμβαίνει σπάνια. εσύ ανακατεύεις τα πράγματα με μια ενέργεια που χαλάει τις ισορροπίες.
lemon pie martini and prawn tempura.
μιλάμε συνέχεια. λέμε πολλά. τα λέμε όλα. μιλάμε για sex. σου λέω πως το κάνουν κάποιες γυναίκες που ξέρεις. γελάμε. σε θυμώνω και σε κουράζω. μου βάζεις τις φωνές και πάμε βόλτα.
διπλός ελληνικός.
είσαι το ταίρι μου. δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες. σκοτεινά βλέμματα. ξέρεις την αλήθεια.
caipirihna
κάνει κρύο. δε λέμε και πολλά. κρίμα γιατί έχεις μια απίστευτη ικανότητα και στις πιο ακατάλληλες στιγμές να εστιάζεις στα λάθος πράγματα. μου λες οτι είμαι ευφυής. έχω ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης. βγάζουμε φωτογραφίες.
wine and cigars again.
power games. mind games. sex games. θέατρο και γαστρονομία μέρος δεύτερον με κοινό τη Βάνα (μία είναι η Βάνα) τη Λάτση και τη Μοιραράκη. παίζω το ρόλο που μου έδωσαν αλλά χωρίς όρεξη. ο θίασος έχει λαμπερούς πρωταγωνιστές αλλά δεν τους αρέσει το έργο. το έργο μέσα στο έργο είναι πιο ενδιαφέρον...

Και πέρα απ'όλα τα τραπέζια, τις καρέκλες και τα κρεβάτια υπάρχεις εσύ. Που σε βρήκα, σε διάλεξα και σ'έκανα να με προσέξεις. Που αν και τα πράγματα είναι στραβά και μερδεμένα, εσύ ξέρεις να τα κάνεις απλά κι εγώ ανοίγομαι μαζί σου όπως ποτέ πριν. Και αν και τίποτα δεν είναι όπως θέλω στη ζωη μου, μόνο που ξέρω ότι είσαι εκεί με κάνει να χαμογελάω.

le livre du destin est toujours ouvert...

everything we do
connects the space
between me and you

oι τελείες που ενώνουν δύο σημεία είναι άπειρες κι έτσι πλησιάζουμε αλλά ποτέ δεν φτάνουμε

επιτάφιος για τον ανώνυμο σχολιαστή

Κάθε μέρα απομακρύνεσαι όλο και πιο πολύ από αυτό που θα μπορούσες να είσαι.
Αυτό λοιπόν είναι το σύστημα που λες ότι δουλεύει μια χαρά;

Η μαύρη γραμμή δεν είναι εκεί για να κρατήσει εμένα απέξω, είναι εκεί για να κρατήσει εσένα μέσα.