man about Florence

Τρεις μέρες στη Φλωρεντία. Επαγγελματικό ταξίδι. Και ξαφνικά σηκώθηκα, άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω. Ο χρόνος έμοιαζε ακίνητος όταν ακούς ανθρώπους να μιλάνε με βλέμματα άδεια και χείλη γεμάτα απαίτηση σε μια γλώσσα που δεν είναι η δική σου.
Αποφάσισα να γυρίσω την πόλη έτσι χωρίς προορισμό. Σαν ήρωας από βιβλίο του E.M.Forster ή της P.Highsmith, ένα μίγμα εξερευνητή και τυχοδιώκτη, οδηγώ το νοικιασμένο Mini Cooper σε άγνωστους δρόμους ακολουθώντας ταμπέλες με περίεργα ονόματα χωρίς να μπορώ ν'αποφασίσω αν στο φανταστικό αυτό σενάριο ο έρωτας έχει μόλις τελειώσει ή είναι κάπου στο δρόμο μου την ώρα που παίρνω μια λάθος στροφή.
Οι δρόμοι είναι στολισμένοι με χριστουγεννιάτικα φώτα, ένα carousel είναι γεμάτο παιδιά, στην υπαίθρια αγορά πουλάνε φτηνά t-shirts με γλυπτά του Michelangelo, μετράω 20 διαφορετικές γεύσεις παγωτό για να καταλήξω να πάρω παγωτό κανέλα, δυο γριές με μαλλιά 60ς πίνουν λικέρ κι ένα ζευγάρι φιλιέται πάνω από 2 φλυτζάνια ζεστή σοκολάτα.
Ο χρόνος περνάει και ενώ φοράω τα σωστά ρούχα για το ρόλο που παίζω, τίποτα συγκλονιστικό δε συμβαίνει η ταινία δεν είναι ούτε romantic comedy ούτε περιπέτεια αλλά road movie κι έτσι μπαίνω πάλι στο αμάξι με προορισμό το αεροδρόμιο Galileo Galilei...