this is not a status update

Το blog πάει διακοπές κι ο ιδιοκτήτης του ταξίδια. Μέχρι να επιστρέψω, θα με βρίσκεις εδώ

choices

Single
Taken
I don't give a fuck
In love with my damn self √

βόλτα

Η ώρα είναι γύρω στις μία μετά τα μεσάνυχτα. Είμαι σ'ένα loft κάπου στο Soho. Ξαπλωμένος με το φως σβηστό και τα μάτια ανοιχτά κοιτάζω το ταβάνι και φαντάζομαι αστέρια. Αστέρια που δεν θα δω ποτέ. Σκέφτομαι οτι θέλω να βγω έξω. Ντύνομαι και σχεδόν αθόρυβα κλείνω την βαριά πόρτα πίσω μου. Η Mercer street είναι άδεια αυτή την ώρα. Κατευθύνομαι ανατολικά στην Prince str να βγω στην Broadway όσο πιο μακριά γίνεται από το West Village. Πόσος καιρός πέρασε από τότε που ήμουν εδώ; Σχεδόν τρία χρόνια. Θυμάσαι εκείνο το πάρτυ; Την ώρα που οι άλλοι χόρευαν βγήκαμε έξω. Στο δρόμο. Κοντοσταθήκαμε λίγο. Μου χαμογέλασες. Και με ρώτησες κάτι. Και μετά; Μετά χαθήκαμε. Άραγε θέλεις να μάθεις τι έγινε; Θα άλλαζε κάτι;...Περνάω την Broadway και αποφασίζω να πάω downtown προς Tribeca. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Αυτός ο πονοκέφαλος που κρατάει μέρες... Τι κάνω εδω; Κρύβομαι από τον εαυτό μου,από όλους, φεύγω, ξεφεύγω,γυρίζω κι όλα είναι ίδια, η βία είναι στο μυαλό μου αλλά και το σώμα πονάει.Περπατάω στην Bowery μέχρι την Chinatown. Σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο στο Λονδίνο. Ξέρω ότι το περιμένεις αυτό το τηλέφωνο. Ίσως όχι απόψε. Κάποια στιγμή περιμένεις την έκρηξη. Διαισθάνομαι την ανησυχία σου και καμμιά φορά βλέπω το φόβο στο βλέμμα σου. Αλλά δεν θα το κάνω. Δεν θέλω να ξυπνήσει το μωρό. Όταν σε σκέφτομαι είμαι πάντα θυμωμένος. Φυσικά δε μ'εχεις δει ποτέ έτσι. Έχεις αυτή την απίστευτη επιρροή πάνω μου και το ξέρεις. Και τελικά αυτό που μας ενώνει είναι η ματαιότητα αυτής της άλυτης διαμάχης μεταξύ μας. Και η γνώση οτι δεν θα γαμηθούμε ποτέ ξανά...Δεν ξέρω πόση ώρα περπατάω. Διασχίζω την Financial District πλησιάζοντας το Battery Park...Ίσως να πάρω Αθήνα. Αλλά τι να πω; Κάποτε με ρώτησες τι μπορείς να μου δώσεις. Ένα υποκοριστικό και μια αντωνυμία. Αυτό μόνο. Αλλά δεν θα πάρω τελικά. Έτσι κι αλλιώς δε νομίζω να σε ξαναδώ. Δεν στο είπα αλλά μάλλον το κατάλαβες. Σου έλεγα έλα και συνέχεια το ανέβαλλες. Και δεν έχεις πει ποτέ οτι με πεθύμησες. Δεν πειράζει. Χωρίς πίκρα. Μόνο ευγνωμοσύνη και τρυφερότητα. Θα μείνω μακριά λοιπόν. Και δεν χρειάζεται να εξηγήσεις σε κανένα ποιός είμαι... Φτάνω στο λιμάνι. Ακουμπάω στα κάγκελα και βλέπω το νερό και τα φώτα απέναντι στο Staten Island μοιάζουν να κόβουν το μαύρο στη μέση. Εκεί που τελειώνει ο ωκεανός κι αρχίζει ο ουρανός. Και αυτή τη στιγμή και μόνο για μια στιγμή είμαι ευτυχισμένος, σκέφτομαι πως όσο δύσκολα είναι όλα, τόσο εύκολα θέλω να τα κάνω,τόσο απλά, για σένα που σ'αγαπάω, δεν έχεις παρά να μου το πεις, δεν χρειάζομαι κάτι, δεν ζητάω κάτι, πότε θα το καταλάβεις, είναι δύναμη αυτό, δεν σκέφτομαι το μέλλον, δε με νοιάζει τίποτα, είμαι ήρεμος, είμαι ελεύθερος.

NYC 1/15/11

Την ιδεα γι'αυτη τη βολτα τη χρωσταω στον M.Cunningham

Sometimes we get too possessive with something or someone we don't even own.
It's a side effect of loving too much and receiving too little.

If everything happens for a reason then I don't need one for what I'm doing right now. . .

και πιωμένος σ'αγαπάω

τιτιβίσματα

"You only love me because I'm handsome, smart, funny and interesting"

γι' αυτο η ελλαδα δεν παει μπροστα. Γιατι ο ελληνας δεν ξερει να ανεβασει μια τσοντα στο ιντερνετ

-Προχθές πίναμε ποτό απέναντι αλλά ντρεπόμουν να σου μιλήσω
-Kαλα εκανες

Αχ! ένα συννεφάκι πάνω από το κεφάλι του @sakisrouvas. Κάτι σκέφτεται θαρρώ..

-"Να σου κάνω μια ερώτηση?"
-"Αν απαντώ σε ερωτήσεις αγνώστων που μου απευθύνουν το λόγο στον ενικό? Όχι, ποτέ"

I think I've fallen in love with one of the characters in the book

"Εννοείται ότι κάνω πλάκα". Ότι έχει προηγηθεί είναι ότι πιο ειλικρινές έχεις ακούσει.

Θέλω το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι σε επίπεδο μεταβολισμού - εγώ να τρώω τα σύμπαντα και να μένω αδύνατος, και το πορτρέτο να γίνεται βουνό.

ζητείται χοτ γκομενάκι για να παίξει το ρόλο της μόνιμης σχέσης μου σε βάλεΝτίνο πάρτυ. Μισθός, ασφάλιση, προοπτικές εξέλιξης.

Στα φυτά αγαπώ τα φύλλα τους. Τα άνθη είναι σαν τις πουτάνες, πολύχρωμα, έξαλλα! τα φύλλα είναι λόου προφάιλ. Γαμιέστε τριαντάφυλλα!!!!

And only I am left alone, on stage to end the play

Για να ξεχωρίσεις τους αληθινούς ανθρώπους από τα replicants, πρέπει να πέσουν κεφάλια.
Πονάει λίγο αλλά φτάνεις πάντα στο σωστό αποτέλεσμα.

υ.γ.το ποστ είναι εμπνευσμένο από τον παρακάτω διάλογο
-είναι όλα καλά;
-ναι.υπάρχει μια εκκρεμότητα η οποία με εκνευρίζει αλλά έχω τρόπο να τη λύσω, είναι κάπως δραστικός βέβαια αλλά θα έχει αποτέλεσμα.

Subliminal hint

-What's this?
-Love!
-And where can I download one of those from?

η θέση αυτή είναι ελεύθερη

από αγάπη μπορεί και να πεθάνεις, από έρωτα μπορεί και να σκοτώσεις,
άρα η λύση* είναι sex like there's no tomorrow or... yesterday for that matter.
Happy New Fucking Year!

*και cost-effective μέσα στο πνεύμα της οικονομικής κρίσης.