υπνοβάτης

"Να θυμάσαι ότι το θέατρο του κόσμου είναι πιο μεγάλο από το βασίλειο της Αγγλίας"
Αυτά τα λόγια που είπε η Μαρία Στιούαρτ λίγο πριν την αποκεφαλίσουν μου έρχονται συχνά στο μυαλό τις τελευταίες μέρες. Μια ο σεισμός στην Αϊτή, από την άλλη η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας όπως την διαβάζω στις αγγλικές εφημερίδες, που έρχονται σε αντίθεση με την "glamorous" δουλειά που κάνω, με κάνουν να σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να ξεπεράσεις το μικρόκοσμό σου. Και ίσως είναι πιο εύκολο όταν συμβαίνουν τόσο δραματικά γεγονότα, αλλά σχεδόν απίθανο όταν αφορά την καθημερινότητα σου. Πως αφήνεις μια πληροφορία να επηρεάσει την ζωή σου; Πως γίνεται να ανοίξεις "πόρτες" σε καινούρια άτομα, σε καινούριες ιδέες, σε καινούρια αισθήματα; Νομίζω μερικές φορές ότι είμαι σαν υπνοβάτης μέσα στη ζωή μου. Όλα αυτά που ξέρω, που αγαπώ, οι φίλοι μου, το γούστο μου, οι επιλογές μου, ο τρόπος που σκέφτομαι, ο τρόπος που αντιδρώ είναι σα να τα ονειρεύομαι, σα να γίνονται χωρίς τη δική μου συναίνεση. Πως ξυπνάς από το όνειρο σου; Πως αρχίζεις μια καινούρια "μέρα"; Πως καταλαβαίνεις οτι το θέατρο του κόσμου είναι πιο μεγάλο απο το δικό σου βασίλειο και τι ρόλο θ'αποφασίσεις να παίξεις στο έργο της ζωής;

fight or flight?

Have you ever liked someone so much you just wanna lock yourself in your room, turn on sad music and cry?

η ατάκα είναι από το Glee και την λέει ένα 16 year old high school girl αλλά όλοι έχουν υπάρξει κάποια στιγμή στη ζωή τους και άσχετα απο ηλικία και φύλλο 16 year old girls, οπότε καταλαβαίνεις τι εννοώ

must you go?

Tον είδα πρώτη φορά σ'ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο. Δεν ανταλλάξαμε κουβέντα όλο το βράδυ. Μόνο την ώρα που έφευγα, με πλησίασε και μου είπε: "Πρέπει να φύγεις;" "Δεν είνα απόλυτα απαραίτητο" απάντησα. Φύγαμε μαζί αργότερα και πήγαμε σπίτι μου. Έφυγε στις 6 το πρωί...

Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Harold Pinter η γυναίκα του Lady Antonia Fraser δημοσιεύει τα ημερολόγια της, που περιγράφουν την ερωτική τους ιστορία για 33 χρόνια, σ'ένα βιβλίο με τον τίτλο Must you go?

Έχουμε πάει με το Jason και την Olivia για φαγητό στο Zuma κι εκτός από το συνηθισμένο crowd από Ρωσίδες με Balmain και Louboutin που έτσι κι αλλιώς δεν τρώνε(liquid lunches only,darling) βλέπω ένα ζευγάρι απέναντι που είναι τόσο ερωτευμένο, που δεν μπορούν να μην αγγίζονται. Και σκέφτομαι ότι όταν δυο άνθρωποι αγαπιούνται, είτε είναι τέρατα της διαννόησης και Νobel prize winners είτε εγώ κι εσύ, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο μελό. Γιατί αυτό που βλέπεις στο βιβλίο είναι η καθημερινότητα 2 πολύ διαφορετικών ανθρώπων που αγαπήθηκαν πολύ. Το βιβλίο δεν έχει τίποτα σημαντικό να πει, αλλά είναι εξαιρετικά συγκινητικό στην απλότητά του και ίσως το συμπέρασμα είναι ένα: ότι άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους όταν ερωτεύονται φτιάχνουν το δικό τους κόσμο...
Το ζευγάρι στο Zuma έφυγε βιαστικά χωρίς να τελειώσει το φαγητό του και κανονικά εδώ θα έλεγα κάτι για μένα αλλά θα ακύρωνε το cynical, sarcastic and lonely στον υπότιτλο του blog.

new year's resolution

Δεν θέλω πράγματα, θέλω εμπειρίες.

and no regrets

if you don't want to fuck me baby, baby fuck off

Γιατί λυπάσαι που τέλειωσε; Το ήξερες ότι θα τελειώσει, έτσι δεν είναι; Μα νομίζω ότι σ'ενοχλεί επειδή πήρες την απόφαση ερήμην του. Αυτός θ'άφηνε το πράγμα να σέρνεται γιατί δεν μπορούσε να σου πει όχι. Τα χείλη του δηλαδή δεν μπορούσαν να το πουν, γιατί το όχι το είχε φτιάξει με τα μάτια, τα χέρια και το κεφάλι. Μόνο το στόμα δεν άνοιγε να το πει. Αλλά νομίζω ότι φταις κι εσύ. Τον έκανες να αισθάνεται πιό σημαντικός απ'ότι είναι. Προσπάθησες να εκμηδενίσεις τις αποστάσεις με το να υποτιμάς τον εαυτό σου, να το παίζεις ανασφαλής, να ζητάς την εγκρισή του. Αλλά δεν το άξιζε. Όχι γιατί είναι κακό παιδί, μιά χαρά παιδί είναι. Γλυκός, τρυφερός και συμπαθητικός. Αλλά λίγο κουρασμένος για να σε αντέξει. Θέλει τις ευκολίες του, πράγματα οικεία, τη σειρά του. Όπως έχει μάθει. Και νομίζω ότι τον τρόμαξες λίγο. Δεν πειράζει.Γιατί το πρόβλημα ήταν ένα. Ότι δεν είχε την εξυπνάδα να καταλάβει τι θα μπορούσες να κάνεις γι'αυτόν. Πόσο πολύ θα τον φρόντιζες. Και γιατί δεν είδε πως αφέθηκες χωρίς ίχνος εγωισμού και με θάρρος σε μια σχέση που δεν σου πρόσφερε τίποτα. Χωρίς δευτερογενές όφελος. Σε νόμιζε high maintenance. Δεν καταλαβε. Και το λυπηρό είναι ότι δεν προσπάθησε ενώ μπορούσε.Και τώρα τον περιμένει ένας κόσμος δεύτερης κατηγορίας. Και γιατί κάνεις πάντα το ίδιο λάθος; Να θες να τον κρατάς στη ζωή σου σαν "φίλο"; Μα τι συλλογή ανθρώπων είναι αυτή που κάνεις; Σαν κομμένα λουλούδια είναι. Τα φροντίζεις ενώ είναι έτοιμα να μαραθούν. Πότε θα φροντίσεις τον εαυτό σου; Ο επόμενος άντρας που θα βρεις πρέπει να σε διεκδικήσει. Και να είναι δυνατός. Όσο είσαι κι εσύ. Και να σ'αγαπάει κάθε μέρα...Πάμε μια βόλτα;


την αγαπημένη σου βόλτα στο Borough Market για να πάρουμε Lemon Chiffon Cake και Banoffee Pie απο το Konditor & Cook και μετά στο espresso bar στην Tate Modern να χαζευουμε το ποταμι ακούγοντας το τραγούδι του τίτλου για να μας φτιάχνει το κέφι

πάει ο παλιός ο χρόνος...

ταξίδεψα πιο πολύ από κάθε άλλη χρονιά στη ζωή μου/κατάλαβα ότι ακόμα κι αν ξεπερνούσα τον εαυτό μου, μια σχέση δεν είχε μέλλον/άλλαξα σπίτι μετά από 5 χρόνια/είδα οτι ακόμα κι έξυπνοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν πέρα από την επιφάνεια/έμαθα στη μάνα μου να στέλνει email για να μη με παίρνει τηλέφωνο κι αν δεν της απαντήσω στα 3 που στέλνει κάθε μέρα, μου τηλεφωνεί για να δει αν είμαι καλά/πήρα το καλύτερο στρώμα για το κρεβάτι μου και σεντονια με 1000-thread count και τα μοιράστηκα με την πιο υπέροχη αγκαλιά/είδα το καλύτερο φεγγάρι της χρονιάς στην Αθήνα/βαρέθηκα τους καχύποπτους και κουμπωμένους ανθρώπους/μεγάλα προβλήματα υγείας απασχόλησαν την οικογένειά μου/συνειδητοποίησα πόσο εύθραυστοι είναι κάποιοι και ότι τελικά αντέχω πιο πολύ απ'ότι νόμιζα/πήγα σε πολύ περίεργα πάρτυ με τους πιο παράξενους ανθρώπους/αγόρασα χιλιάδες άχρηστα πράγματα και πέταξα τα περισσότερα/συνειδητοποίησα ότι με κουράζουν όσοι είναι κολλημένοι στο παρελθόν/γνώρισα πολύ διάσημους ανθρώπους μέσα από τη δουλειά και με ξάφνιασε όλες τις φορές το πραγματικό τους πρόσωπο/σύναντησα μέσα από το blogging δύο γυναίκες που με εμπνέουν κι έναν άντρα με αστραφτερό μυαλό/κατάλαβα ότι μοιάζω με τον πατέρα μου κι αυτό μ'ενόχλησε κάπως/γέλασα πολύ/λυπήθηκα που κάποιοι μπήκαν σε μια σχέση και άλλαξε η συμπεριφορά τους/ειδικά όταν δεν ζητάω τίποτα απ'αυτούς/έμαθα με γλυκόπικρο τρόπο οτι οι stylish people είναι πιο open και ζεστοί στους "απλούς" ανθρώπους απ'ότι το αντίστροφο/μετά από χρόνια στο fine dining αποφάσισα να εξερευνήσω το "gourmet" junk food/χόρεψα πολύ ένα βράδυ στο St Barts που δεν θα ξεχάσω ποτέ/έμαθα ότι κοιμάμαι πολύ ήσυχα/αρχισα να εκτιμώ πράγματα που θεωρούσα δεδομένα/συνεχίζει να με ξαφνιάζει ευχάριστα η γεναιοδωρία στα λόγια και στις πράξεις/θύμωσα πολλές φορές με την Ελλάδα/ συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά πόσο τυχερός είμαι/άρχισα να βγάζω φωτογραφίες/δεν πήγα σινεμά ούτε μια φορά/είδα όλα τα επεισόδια του Frasier/σταμάτησα τη γιόγκα και άλλαξα τρία γυμναστήρια μέχρι ν'αποφασίσω τι θα κάνω/μάλωσα τόσο άγρια με την Μ. που νόμισα ότι θα φωνάξουν την αστυνομία οι γείτονες/κατάλαβα ότι είμαι μοναχικός αλλά με γεμάτο social calendar/διαπίστωσα ότι κάποιοι θεωρούν την ευγένεια, αδυναμία χαρακτήρα/δε βαρέθηκα ούτε μια μέρα/ευχαρίστησα για όσα έκαναν ακόμα κι αυτούς που δεν το άξιζαν/είδα τον κολλητό μου να παντρεύεται μια γυναίκα που δεν τον αγαπάει/πλήρωσα τους πιο μεγάλους λογαριασμούς τηλεφώνου ever/σταμάτησα να οδηγώ/είδα τους killers και το ίδιο βράδυ κοιμήθηκα στο πάτωμα σ'ενα σπίτι στο brixton/σ'αγάπησα πολύ...


το video ειναι joke.δεν ακούω shirley bassey. ή μήπως ακούω;